နန်းသီရိမောင်ငှက်ပျောသီးဘယ်လိုစားလဲ

Myanmar ချောင်းရိုက်

မြန်မာအထည်ချုပ်

Phone Thiri Kyaw

သင္ဇာႏြယ္

                

  ”    ”  ”                  ”‘

”      ” ”            ”    

                

    ”                      ”        

   ”          ” ”         ”    ”                                              ”

               

          

”                   ”         

          ”        ” ”          ”

           “ .”

      ”      ” “‘                               ” ”        ” ”               ”

             ”           ”

”                                 ”       

      ”              ” ”        ” ”                             ”

                 ”        ”

             

Phone Thiri Kyaw ❤

https://plus.google.com/111324024555097256235

ဆော်လေးမိုက်ဒယ်ဗျာ

https://plus.google.com/112171930449683766483/posts/46Yc2LTuFeA

Xvideo.com 18+

ႏွင္းရယ္.....

ႏွင္​းရယ္​ (​ေအာစာအုပ္​🔸အသက္  18ျပည့္မွဖတ္ပါ)
🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸🔸

 တတိယႏွစ္ ေနာက္ဆုံးႏွစ္ေက်ာင္းသူေလး ခင္ႏွင္းဦး အထက္တန္းေက်ာင္းသူဘဝက ႀကိဳက္သူေတြ လိုက္သူေတြရွိခဲ့ေပမယ့္....သူမကိုယ္တိုင္ကလည္း စိတ္ဝင္စားသလိုရွိခဲ့ေပမယ့္....ပညာေရးကို ဦးစားေပး၍ အခ်စ္ကိုျငင္းပယ္ခဲ့ သည္။ တကၠသိုလ္ ပထမႏွစ္ေရာက္ေတာ့ အလွေတြပိုမိုၾကြယ္ဝျပည့္စုံလာေသာ ခင္ႏွင္းဦးအား ႀကိဳက္သူေတြ လိုက္သူေတြ ပိုမ်ားလာသည္။ ဒီထဲကမွ သူမစိတ္ႀကိဳက္တစ္ေယာက္ကို စိတ္တိုင္းက်ေရြးခ်ယ္ခဲ့သည္။ သူ႔နာမည္က စိုးသီဟ တဲ့....အရပ္ ျမင့္ျမင့္ႏွင့္္ အားကစားသမားတစ္ေယာက္ ကိုယ္လုံးမ်ဳိး....။ ခင္ႏွင္းဦးႏွင့္ တစ္တန္းတည္း ပထမႏွစ္ေက်ာင္းသားတစ္ ေယာက္ပင္ျဖစ္သည္။ ခင္ႏွင္းဦး....စိုးသီဟႏွင့္ တြဲခဲ့တာ ပထမႏွစ္မွသည္ အခုတတိယႏွစ္ေနာက္ဆုံးေရာက္သည္ထိပင္ျဖစ္ သည္။
   စိုးသီဟက ခင္ႏွင္းဦးအား အေတာ္ခ်စ္သည္။ ခင္ႏွင္းဦး မႀကိဳက္တာဘာမွ်မလုပ္။ ခင္ႏွင္းဦး သေဘာမတူလွ်င္ ေနာက္ဆုတ္သည္။ သူမတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ ခ်စ္သူဘဝမွာ သုံးႏွစ္ေျမာက္သည္ထိ သန္႔သန္႔စင္စင္ရွိေနခဲ့သည္။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ ေတာ့ ခင္ႏွင္းဦး၏ ဘဝတစ္သက္တာတြင္ ရင္အခုန္ရဆုံးေန႔ရက္ တစ္ရက္အျဖစ္ ဆုံဆည္းေတြ႔ႀကံဳခဲ့ရေလသည္။ ေက်ာင္း ပိတ္ထားတာ တစ္ပတ္ခန္႔ရွိၿပီမုိ႔ ခင္ႏွင္းဦး ခ်စ္သူကို လြမ္းေနမိသည္။ ဖုန္းႏွင့္အဆက္အသြယ္ရေသာ္လည္း လူခ်င္းကမေတြ႔ ရ။ ခင္ႏွင္းဦး အျပင္ထြက္ဖုိ႔သိပ္မလြယ္။ ဖုန္းကလည္း အိမ္မွာမရွိ၍ လမ္းထိပ္သုိ႔ ထြက္ ထြက္ဆက္ရသည္။ ခဏ ခဏ ထြက္ ဖုိ႔ကလည္း မလြယ္ေပ။ ဒီေန႔လူႀကီးေတြ အျပင္သြားေနတုန္း ဖုန္းထြက္ေျပာရန္ ႀကံစည္ေနခိုက္....စိုးသီဟ တစ္ေယာက္ သူမ ၏ အိမ္သုိ႔ ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ေရာက္၍လာသည္။ တစ္ခါဖူးမွ မလာဖူးသည္မုိ႔ အံ့ၾသမိသည္။ အိမ္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိခိုက္မုိ႔ ထိတ္လည္း ထိတ္လန္႔မိသည္။ ေတြ႔ေတြ႔ခ်င္း အံ့အားသင့္ေနၿပီးမွ...
   “ လာ လာ....စိုး...ထိုင္....ဘယ္ကလွည့္လာတာလဲ....မလာစဘူး....”
   ေျပာလည္းေျပာ ခင္ႏွင္းဦးက စိုးသီဟ၏ လက္တစ္ဖက္ကိုဆြဲ၍ အိမ္ေရွ႕ရွိဆက္တီကုလားထိုင္တြင္ ထိုင္ခိုင္း သည္။ ၿပီးေတာ့....သူမကလည္း စိုးသီဟ ေဘးတြင္ဝင္၍ထိုင္သည္။ မေတြ႔တာၾကာလို႔ လြမ္းေနသူမုိ႔ ခ်စ္သူရင္ခြင္ထဲ ေျပးဝင္ ခ်င္တာအမွန္ပင္။
   “ ကိုစုိး...မနက္ထဲက လမ္းထိပ္လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာေရာက္ေနတာ...ေစာေစာကလူႀကီးေတြ ထြက္သြားတာ ေတြ႔လို႔လာတာ....”
   ေျပာလည္းေျပာ စိုးသီဟက လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ သိုင္းဖက္ၿပီးနမ္းသည္။ နမ္း႐ုံမွ်မက စိုးသီဟ၏လက္က ခင္ႏွင္းဦး ၏ရင္ဘတ္ေပၚသုိ႔ေရာက္လာကာ ဆုတ္ညွစ္လိုက္သည္။
   “ အို....ကိုစိုး....ဘယ္လိုလုပ္တာလဲ....”
   ရင္သားေပၚမွလက္ကုိ သူမ၏လက္ကေလးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ ေၾကာက္ေၾကာက္ရြံ႕ရြံ႕ဖယ္ရွားပစ္သည္။
   “ ခ်စ္လုိ႔ပါ....ႏွင္းရယ္....”
   “ အို....ခ်စ္တာကလဲ ကိုစိုးရယ္....ႏွင္း ဒါမ်ဳိးမႀကိဳက္ဘူး....အို....အို....”
   ေျပာကာမွပင္ စိုးသီဟကပို၍တင္းၾကပ္စြာ ဖက္ထားၿပီး က်န္လက္တစ္ဖက္က ရင္သားေပၚေရာက္လာၿပီး အကၤ် ီ ေလးေပၚမွပင္ ဆုတ္ေခ်ေနျပန္ပါသည္။ လုံးက်စ္ေသာရင္သားအစုံ၏ အေတြ႔က ဘရာစီယာႏွင့္ အေပၚမွ ဝတ္ထားေသာ အကၤ် ီေလးၾကားကခံေနလင့္ကစား အေတြ႔ထူး၍ စီးပိုင္တင္းမာ ႏုညက္လွသည္။ ခင္ႏွင္းဦး၏ လက္ကေလးႏွစ္ဖက္က စိုးသီဟ၏ လက္ေတြကို ဖယ္ရွားပစ္႐ုံမွ်ပင္မကဘဲ သူမ၏ ကိုယ္လုံးေလးကိုပါ ႐ုန္းကန္၍ထြက္ရင္း ေက်ာေပးလိုက္သလိုျဖစ္ သြားသည္။ ၿမဲၿမံသန္မာလွေသာ စိုးသီဟ၏လက္ႏွစ္ဖက္အၾကားမွ ခင္ႏွင္းဦးတစ္ေယာက္႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ျဖစ္ေနရရွာသည္။ ဒီ ေန႔မွဘဲ ခင္ႏွင္းဦး ဘရာစီယာအေပ်ာ့စားကို ဝတ္ထားမိသည္။ ဒီေတာ့ သူမ၏ရင္သားေတြကို ဆုတ္နယ္ေနေသာ အေတြ႔ကို ရင္သားေတြက ထိထိမိမိခံစားေနရသည္။ ႏို႔ႏွစ္လုံးကိုအကၤ် ီေပၚမွ ဆုတ္နယ္ေပး႐ုံမွ်မကဘဲ စိုးသီဟက သူမ၏ဂုတ္ပုိးသား ေလးမ်ားႏွင့္ လည္တိုင္အရင္းရွိ ေဖြးေဖြးဥဥအသားေလးေတြကိုပါ သူ၏ပူေႏြးေသာ ႏႈတ္ခမ္းႏွင့္စုပ္လိုက္ လွ်ာဖ်ားေလးႏွင့္တုိ႔ ကာ ထိကာျဖင့္ ယက္လိုက္လုပ္ေပးေနျပန္ရာ ခင္ႏွင္းဦးတစ္ေယာက္ တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖစ္၍လာရသည္။
   “ လႊတ္ပါ....ကိုစိုးရယ္.....ႏွင္းကိုခ်စ္ရင္ လြႊတ္ပါေတာ့....”
   ေျပာလည္းေျပာ ခင္ႏွင္းဦးက အတင္း႐ုန္း၍ထရပ္လိုက္သည္။ စိုးသီဟကလည္း သူမကို ဖက္ထားတာကို မလႊတ္ဘဲ သူကပါထ၍မတ္တပ္ရပ္လိုက္သည္။
   “ ခ်စ္လုိ႔ပဲႏွင္းရယ္....ေနာက္ၿပီး ေက်ာင္းၿပီးရင္ပဲ လက္ထပ္ၾကေတာ့မွာပဲကြာ....”
   “ အို...လက္ထပ္မွ လက္ထပ္ေပါ့....ခုလုိေတာ့ မလုပ္နဲ႔ကြာ....”
   ႐ုန္းရင္းကန္ရင္းျဖင့္ပင္ ခင္ႏွင္းဦးသည္ သူမ၏ တင္သားႀကီးေတြကို ေနာက္ဖက္မွထိုးေထာက္မိထားေသာ အရာႀကီးကို သတိထားလိုက္မိစဥ္မွာပင္ သူမ၏ရင္ထဲတြင္ ဖ်င္းကနဲ တင္းသြားၿပီး တစ္ကိုယ္လုံးတုန္သြားကာ ႐ုန္းကန္ေန ေသာ သူမ၏အင္အားမ်ား ႐ုတ္ခ်ည္းဆိုသလို ယုတ္ေလ်ာ့၍ ႏုံးခ်ိသြားရသည္။ ဒါကို သတိထားမိလိုက္ေသာ စိုးသီဟက    ၿဗံဳးကနဲ ၾကမ္းျပင္ေပၚထိုင္ခ်လိုက္ရင္း ခင္ႏွင္းဦး၏ကိုယ္လုံးေလးကိုပါဆြဲ၍ သူ၏ရင္ခြင္ထဲသုိ႔ လွန္ခ်လိုက္သည္။
   “ ကို....ကိုစိုး....မလုပ္....”
   စိုးသီဟ၏ ပူေႏြးေသာ ႏႈတ္ခမ္းႀကီးမ်ားက သူမ၏တဆတ္ဆတ္တုန္ေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းေလးမ်ားကိုဖိ၍ စုပ္နမ္း လိုက္ပါေတာ့သည္။ မ႐ုန္းကန္ေတာ့ပါ....။ ခင္ႏွင္းဦးတစ္ေယာက္ ႐ုန္းကန္ႏိုင္စြမ္းေတြ ေပ်ာက္ကြယ္သြားရသည့္အျပင္ မ်က္ ေတာင္ေကာ့ႀကီးေတြကလည္း စင္း၍က်ေနၿပီ။ သူ႔ႏႈတ္ခမ္းႀကီးေတြၾကားမွာ စုပ္နမ္းထားသည့္ ခင္ႏွင္းဦး၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို စိုးသီဟ၏ လွ်ာဖ်ားက မထိတထိပြတ္သပ္၍ ယက္ေပးရင္း ေပ်ာ့ေခြက်လာၿပီျဖစ္ေသာ ခင္ႏွင္းဦး၏ ကိုယ္လုံးေလးကို လက္တစ္ဖက္ကထိန္း၍ ေပြ႔ဖက္ထားရာမွ စိုးသီဟ၏ က်န္လက္တစ္ဖက္က ေထာင္လ်က္သားျဖစ္ေနေသာ ခင္ႏွင္းဦး၏ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ၾကားေရာက္သြားၿပီး ထဘီေပၚမွပင္ ေစာက္ဖုတ္ေလးကိုအုပ္၍ ကိုင္လိုက္သည္။ တြန္႔ကနဲျဖစ္သြားေသာ ခင္ႏွင္းဦးတစ္ေယာက္ စိုးသီဟ၏ လက္ႀကီးကို ဆြဲ၍ဖယ္ရွားေသးသည္။ စိုးသီဟ၏လက္ႀကီးက ဖယ္ရွား၍မသြားသည့္အျပင္ သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္အိအိႀကီးကိုပင္ ပို၍ဆုတ္လိုက္သျဖင့္ သူမသည္ပင္ေယာင္ယမ္း၍ ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ကားေပးလိုက္မိ သည္။ ၿပီးေတာ့ ေစာက္ဖုတ္အိအိႀကီးကို ဆုတ္နယ္ေပး႐ုံမွ်မက လက္ဖဝါးျဖင့္ေလ်ာတိုက္ပြတ္ေပးသည္။ ဒီမွာတင္ ခင္ႏွင္းဦး တစ္ေယာက္ အတြင္းခံေဘာင္းဘီဝတ္၍မထားေၾကာင္း စိုးသီဟ သိလိုက္သည္။ သူ၏လက္ဖဝါးေအာက္မွ သိသိသာသာပင္ ေဖာင္းမုိ႔၍တက္လာေသာ ေစာက္ဖုတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႀကီး ႏွစ္ခုစပ္ၾကားသုိ႔ လက္ညိွဳးထိပ္ကိုဖိေထာက္ကာ အကြဲေၾကာင္းတစ္ ေလွ်ာက္ ဖိေထာက္၍ ပြတ္ေပးသည္။ စိုးသီဟ၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားက ခင္ႏွင္းဦး၏ ႏႈတ္ခမ္းမ်ားကို လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ ခင္ႏွင္းဦး၏ ေမွးစင္းေနေသာမ်က္လုံးမ်ားက မနည္းအားယူ၍ ပြင့္လာသည္။
   “ ကိုစိုးရယ္....ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲကြာ....”
   ခင္ႏွင္းဦး အသက္ကိုပင္ဝေအာင္မ႐ႈရေသး....စိုးသီဟ၏ ႏႈတ္ခမ္းက သူမ၏လည္တိုင္ေလးကို ဖိကပ္ကာနမ္းစုပ္ ျပန္သည္။ ခင္ႏွင္းဦး၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးအေပၚမွ စိုးသီဟ၏ လက္ကလည္း အၿငိမ္မေန ပြတ္ၿမဲပြတ္ေပးေနသည္။ သူမဝတ္ ထားေသာ ထဘီေလးေအာက္ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုၾကားမွ စိမ့္ထြက္လာေသာအရည္ေလးမ်ားက ထဘီေလးကို ေဖာက္ထြက္လာကာ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ဖိေထာက္၍ ပြတ္ေပးေနေသာ လက္ညွိဳးထိပ္ေလးကို စိုစြတ္စြာ ထိေတြ႔လာပါေတာ့သည္။ ခင္ႏွင္းဦး၏ တစ္ကိုယ္လုံးေပ်ာ့ေခြ၍ ေနေခ်ၿပီ။ စိုးသီဟက ခင္ႏွင္းဦး ေစာက္ဖုတ္ေပၚရွိ လႈပ္ရွား ေနေသာ သူ၏လက္ကိုရပ္လိုက္ၿပီး ေစာက္ဖုတ္အိအိႀကီးကိုလက္ျဖင့္ဆုပ္၍ အုပ္ကိုင္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ စိုးသီဟ၏ လက္တစ္ဖက္က သူမ၏ ခါးကိုဖက္လိုက္ၿပီး လက္တစ္ဖက္ကလည္း ေစာက္ဖုတ္အိအိႀကီးကို အုပ္၍ ဆုပ္ကိုင္ထားလွ်က္က ....ခင္ႏွင္းဦးအားဆြဲ၍ မတ္တပ္ရပ္ေပးလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ လက္တစ္ဖက္က သူမ၏ခါးကိုဖက္ လက္တစ္ဖက္က သူမ၏ ေစာက္ဖုတ္ေလးကို အုပ္ကိုင္ၿပီး ခင္ႏွင္းဦးကို ဆြဲေခၚလာခဲ့သည္။ ရွက္ရြံ႕ထူပူစြာျဖင့္ ခင္ႏွင္းဦးက သူမ၏မ်က္ႏွာေလးအား စိုးသီဟ၏ရင္ခြင္တြင္အပ္၍ လိုက္ပါလာခဲ့သည္။ လမ္းေလွ်ာက္ေနေသာ သူမ၏ေပါင္ေလးေတြက ကြတတေလးျဖစ္ေနသည္။ အိမ္အတြင္းပုိင္းသုိ႔ လွမ္းဝင္လိုက္ၿပီးေတြ႔ျမင္လိုက္ရသည့္ သန္႔ရွင္းသပ္ရပ္ေသာ အိပ္ယာေလးရွိေနသည့္ အခန္းထဲသုိ႔ ဝင္ခဲ့ သည္။
   ခင္ႏွင္းဦးသည္ ယခုအခ်ိန္တြင္ ႐ုန္းကန္၍ ထြက္ေျပးလိုပါက ထြက္ေျပးႏိုင္ေသာ အေနအထားျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ ေျပးႏိုင္စြမ္းမရွိ။ သူမတစ္ကိုယ္လုံး ႏုံးခ်ိ၍ ေနမထိထိုင္မသာျဖစ္ေနသည္။ ေစာက္ပတ္အိအိႀကီးကိုအုပ္၍ ဆုပ္ထား ေသာ စိုးသီဟ၏လက္က ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္အား လက္ေစာင္းျဖင့္တိုက္၍ ေျဖးေျဖးခ်င္းပြတ္လိုက္သည္။ သူမ၏ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို ကားေပးလိုက္မိသည္။ ခင္ႏွင္းဦး၏ ေစာက္ပတ္ႀကီး အဆမတန္ေဖာင္းကား၍ တင္းမာေနကာ ေစာက္ပတ္ထဲမွ ယားကနဲ ယားကနဲ ခံစားလိုက္ရသည္။ တစ္ကိုယ္လုံးခံစားေနရေသာ ရမၼက္မ်ားၾကားက သူမ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္ ျဖစ္ေနသည္။ သူမေခါင္းထဲတြင္ သိေနေသာ အသိကလည္း သူမ၏ေရွ႕တြင္ ေတြ႔ေနရေသာ အိပ္ယာထက္၌ မၾကာေတာ့ သည့္အခ်ိန္ေလးအတြင္းတြင္ သူမတစ္သက္လုံးအရိပ္တစ္ၾကည့္ၾကည့္ျဖင့္ သန္႔စင္ထိန္းသိမ္းလာခဲ့ရေသာ အပ်ဳိရည္ေလးကို ေပးဆပ္ရေပေတာ့မည္။ အသိဉာဏ္ႏွင့္ ရမၼက္ဆႏၵႏွစ္ခုၾကားတြင္ လြန္ဆြဲလွ်က္ ခင္ႏွင္းဦး၏ မ်က္ဝန္းမ်ားမွ မ်က္ရည္မ်ား တလိမ့္လိမ့္ဆင္းလာခဲ့သည္။ မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ ခင္ႏွင္းဦး၏ မ်က္ႏွာေလးသည္ ႐ုတ္တရက္ တင္းမာသြားသည္။ ၿပီးေတာ့.... အံတစ္ခ်က္ ႀကိတ္လိုက္ၿပီး....အိပ္ယာေလးရွိရာ ကုတင္ဆီသုိ႔ ေျခလွမ္းလိုက္သည္။ ကုတင္ေဘးသုိ႔ေရာက္လွ်င္ ခင္ႏွင္းဦး သည္ ကုတင္ေစာင္းတြင္ ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္ကို မတင္ကာ အိပ္ယာေလးထက္ပက္လက္လွန္ခ်ကာ မ်က္လုံး အစုံကို မွိတ္ထားလိုက္ေလသည္။ သူမႏွင့္အတူ ကုတင္ေပၚသုိ႔ တစ္ပါတည္းပါလာေသာ စိုးသီဟက ခင္ႏွင္းဦး၏ ကိုယ္လုံး ေလးကို ဖက္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာေလးအႏွံ႔ကို တစ္ဖြဖြနမ္းေနသည္။ စိုးသီဟ၏ လက္ေတြက အၿငိမ္မေနဘဲ သူမ၏ကိုယ္လုံးေပၚ တြင္ လႈပ္ရွားေျပးလႊားရင္း ခင္ႏွင္းဦး၏ အကၤ် ီေလးကို ခၽြတ္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ဘရာစီယာကို ခၽြတ္ရင္း ဘရာစီယာအ တြင္းမွျပည့္အစ္၍ထြက္ေနေသာ ခင္ႏွင္းဦး၏ ရင္သားစိုင္ ႏုႏုေဖြးေဖြးညက္ညက္ေလးမ်ားကို ႏႈတ္ခမ္းျဖင့္ ဒရစပ္နမ္းသည္။ သူမ၏ ရင္သားမွ ဘရာစီယာကို ခြာလိုက္ၿပီးျပန္ေတာ့ ႏို႔သီးေသးေသးေလးတစ္ဖက္ကို ငု႔ံ၍စို႔လိုက္ရာ ဟင့္ကနဲ တစ္ခ်က္အ သံေလးထြက္၍ ခင္ႏွင္းဦး၏ ေက်ာေလးေကာ့တက္လာသည္။ ၿပီးေတာ့ ႏို႔ေလးႏွစ္ခုကို ဘယ္ျပန္ညာျပန္စုိ႔သည္။
Title: Re: ဗ်င္းေတာ့မယ္.....ႏွင္းရယ္
Post by: loverboy2011 on June 18, 2014, 03:44:34 PM
   စိုးသီဟ၏ လက္တစ္ဖက္က ခင္ႏွင္းဦး၏ ေဖာင္းကားတင္းေျပာင္၍ေနေသာ တစ္လုံးတစ္ခဲဖင္သားႀကီးမ်ားေပၚ ေရာက္၍သြားၿပီး ဖင္သားႀကီးေတြကို ဆုပ္နယ္သည္။ ၿပီးေတာ့...ေပါင္တံႀကီးေတြေပၚေရာက္သြားၿပီး ထက္ေအာက္စုံဆန္ ပြတ္ေပးေနျပန္သည္။ တခဏအတြင္း လိမ္ထားေသာ သူမ၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းက ကင္းကြာ၍သြားသည္။ စိုးသီဟ ႏုိ႔ေလးေတြကို လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး လက္တစ္ဖက္က သူမ၏ခါးေလးကိုမကာ တစ္ဖက္က ခင္ႏွင္းဦး၏ ထဘီေလးကို ဆြဲ၍ ခၽြတ္လိုက္သည္။ အစကတည္းက ေျပေလ်ာ့ေနေသာ ခင္ႏွင္းဦး၏ ထဘီေလးမွာ အလြယ္တကူ ကၽြတ္ထြက္သြားခ်ိန္တြင္ ေတာ့ ေဖြးကနဲ ေပၚလာေသာ သူမေအာက္ပိုင္းကို တပ္မက္စြာၾကည့္ရင္း....သူ႔ကိုယ္ေပၚမွ အဝတ္အစားေတြကို ခၽြတ္လိုက္ သည္။ ခင္ႏွင္းဦး မ်က္လုံးေလးမွိတ္၍ မ်က္ႏွာေလးလႊဲထားသည္။ ႏွစ္ေယာက္စလုံး ဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္သြားၾကၿပီ....။ စိုးသီဟက ခင္ႏွင္းဦး၏ ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ဆြဲ၍ေထာင္လိုက္ၿပီး ဒူးေထာက္၍ဝင္လိုက္သည္။ ခင္ႏွင္းဦး၏ ျဖဴေဖြး၍အိေန ေသာ ေစာက္ဖုတ္ႀကီးမွာ အေမႊးေလးေတြ သန္႔စင္ထားပုံရသည္။ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားႀကီးႏွစ္ခုမွာ ေဖာင္းတင္း၍ေနၿပီး ႏႈတ္ခမ္းသားႀကီးႏွစ္ခုၾကားရွိ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းတြင္ ေစာက္ရည္ၾကည္ေလး  မ်ားမွာ စိုစိမ့္၍ထြက္ေနၾကသည္။ ေထာင္မတ္ေနေသာ လီးႀကီးထိပ္မွ ေျပာင္တင္းေနေသာ ထိပ္ဖူးႀကီးကို အရည္ၾကည္ေလးေတြ စုိ႔ထြက္ေနသည့္ ေစာက္ပတ္ဝေလး တြင္ ေထာက္လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့မွ...လီးတန္ႀကီးအရင္းကို လက္ျဖင့္ကိုင္၍ ခင္ႏွင္းဦး၏ ေစာက္ပတ္အကြဲေၾကာင္းတစ္ ေလွ်ာက္ကို စုန္ဆန္ပြတ္ေပးရာ ပထမ ခင္ႏွင္းဦး၏ ခါးေလး ေကာ့၍ ေကာ့၍ တက္လာသည္။ လီးထိပ္က ေထာင္တက္ေန ေသာ ေစာက္ေစ့ေလးကို ခလုတ္တိုက္ေနသည္။ ခင္ႏွင္းဦး မခံစားႏိုင္....ခဏၾကာေတာ့ ခင္ႏွင္းဦး၏ ဖင္သားေဖြးေဖြးႀကီးမ်ား လႈပ္လႈပ္ရွားရွားျဖစ္၍ လာေတာ့သည္။ ေစာက္ပတ္ဝမွ ထြက္လာေသာ ေစာက္ရည္ေတြကလည္း ဒလၾကမ္းပင္ျဖစ္သည္။ စိုးသီဟ၏ လီးတန္ႀကီး တဆတ္ဆတ္တုန္ယင္၍လာသည္။ စိုးသီဟ အသက္ကိုတစ္ဝႀကီး ႐ႈသြင္းလိုက္ၿပီးေနာက္ လီးထိပ္ ကို ေစာက္ပတ္ဝသုိ႔ေတ့ၿပီး တဆက္တည္း လိုးသြင္းလိုက္ပါေတာ့သည္။
   “ ျဗစ္.....အ....ျဗစ္.....ျဗစ္....ဟင္း.....ဟင္း.....ျဗစ္.....အမေလး.....ျဗစ္....ျဗစ္.....ဖြတ္.....အ....ကၽြတ္....ကၽြတ္.. ....အဟင္း....”
   ခင္ႏွင္းဦး မ်က္ႏွာေလး႐ႈံ႕မဲ့သြားၿပီး ရင္ေလးေရာ ခါေလးပါ ေကာ့တက္သြားသည္။ လီးတစ္ဆုံးဝင္သြားသည္ႏွင့္ စိုးသီဟက လက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ သူမ၏ရင္သားေတြကို လွမ္းဆုပ္သည္။ ဖ်စ္ညွစ္ေပးသည္။ ႏို႔သီးေလးေတြကို ေခ်မြေပးသည္။ ခင္ႏွင္းဦး၏ ႐ႈံ႕မဲ့ေနေသာ မ်က္ႏွာေလး တေျဖးေျဖးေျပေလ်ာ့လာသည္။ ထိုသုိ႔ လုပ္ေပးေနရင္း ခင္ႏွင္းဦး၏ ေစာက္ေခါင္းထဲ သုိ႔ တစ္ဆုံးဝင္ေနေသာ သူ၏လီးတန္ႀကီးကို ႏွဲ႔ေပးျပန္သည္။
   “ ဟင္း....ဟင္း....အို....ကၽြတ္....ကၽြတ္....”
   ခင္ႏွင္းဦး၏ ဖင္သားေဖြးေဖြးႀကီးမ်ား ေကာ့ကနဲ ေကာ့ကနဲ တက္၍လာသည္။ စိုးသီဟက သူ၏လီးတန္ႀကီးကို လက္သုံးလုံးသာသာေလာက္ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။
   “ အ...အ....အင္း....”
   ၿပီးေတာ့....လီးတန္ႀကီးကို ခင္ႏွင္းဦး၏ ေစာက္ေခါင္းထဲသုိ႔ ခပ္ဆတ္ဆတ္ေလး ေဆာင့္ကာျပန္သြင္းသည္။
   “ ျပြတ္....ဖြတ္....”
   “ အင့္....ဟင့္....”
   ခင္ႏွင္းဦး၏ ဝတ္လစ္စလစ္ကိုယ္လုံးျဖဴျဖဴေလးမွာ ေရွ႕တိုးေနာက္ငင္ တစ္ခ်က္ျဖစ္ကာ တုန္တက္သြားသည္။ စိုးသီဟသည္ လီးကို လက္ေလးလုံးခန္႔သာ ဆြဲဆြဲထုတ္ၿပီး ေလးေလးႏွင့္မွန္မွန္ ေဆာင့္၍လိုးေပးသည္။ တစ္ခါ တစ္ခါ လီးတန္ႀကီးအရင္းကို ေအာက္သုိ႔ နည္းနည္းႏွိမ့္၍ ညင္ညင္သာသာေလးေဆာင့္၍ အလိုးလိုက္တြင္ေတာ့....။
   “ အင့္....ဟင့္....ကၽြတ္....ကၽြတ္....”
   သူမ၏တစ္ကိုယ္လုံး တုန္တက္သြားၿပီး ရင္ထဲတြင္ က်င္၍တက္သြားသည္။ ၿပီးေတာ့ ခံစားရခက္စြာျဖင့္ အေယာင္ ေယာင္အမွားမွားျဖစ္ကာ ေစာက္ေခါင္းထဲမွ လီးကို ေစာက္ပတ္အတြင္းသားေလးမ်ားက ဆြဲ၍ညွစ္လိုက္သည္။ စိုးသီဟက လည္း ခင္ႏွင္းဦး၏ တုံ႔ျပန္မႈမွာ အရသာထူးလွသည္ျဖစ္၍ လီးတန္ႀကီးကို ဒစ္ႀကီးနားအထိ ဆြဲ၍ဆြဲ၍ထုတ္ကာ ေဆာင့္ပါေလ ေတာ့သည္။
   “ ျပြတ္....ပလြတ္....ဖြတ္....ဖြတ္....အင့္....ဟင္း....ကို....ကို....စိုး....အမေလး....ဟင္း....ဟင္း....”
   ရင္ထဲတြင္ မြန္းၾကပ္ျပည့္သိပ္၍လာကာ မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္လာေသာေၾကာင့္ ခင္ႏွင္းဦးမွာ အသံထြက္၍ ညီးညဴမိ လိုက္သည္။ အရသာေတြအီဆိမ့္တက္လာေသာ စိုးသီဟက သူ၏ကိုယ္လုံးႀကီးကို ခင္ႏွင္းဦး၏ ကိုယ္လုံးေလးေပၚသုိ႔ ေမွာက္ ၍ခ်ကာ တင္းၾကပ္စြာေပြ႔ဖက္၍ ဖင္ၾကြကာ ေဆာင့္ေဆာင့္လိုးသည္။
   “ ျပြတ္....ပလြတ္...ျပြတ္....ျပြတ္....အဟင့္....ဟင္း....ျပတ္....ျပြတ္....”
   မၾကာမီမွာပင္ ႏွစ္ေယာက္စလုံး တဟင္းဟင္းျဖစ္၍လာၿပီး တုန္တုန္ယင္ယင္ျဖစ္၍ လာရသည္။ တစ္ဦးကို တစ္ဦး လည္း အားမရႏိုင္ျဖစ္၍လာရသည္။ စိုးသီဟ၏လက္က သူမ၏ခ်ဳိင္းေအာက္မွေန၍ တစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီလွ်ဳိသြင္းလိုက္ၿပီး ပုခုံးႏွစ္ဖက္ကို ဆုပ္၍ဆြဲကာ အားကုန္ေဆာင့္၍လိုးေတာ့ရာ တစ္ခဏ အတြင္းမွာပင္....
 “အား....အမေလး...အင့္....အ...အမေလး....ေလး....”
   ဟူေသာ အသံေလးမ်ားျဖင့္ စိုးသီဟ၏ ကိုယ္လုံးႀကီးကို တင္းၾကပ္စြာဖက္၍ထားေသာ ခင္ႏွင္းဦး၏ လက္ေလးႏွစ္ ဖက္က စိုးသီဟ၏ ေက်ာျပင္ႀကီးကို စိတ္ရွိလက္ရွိထု႐ိုက္ကာ တစ္ကိုယ္လုံးတြန္႔လိမ္သြားစဥ္မွာပင္ စိုးသီဟမွာလည္း ‘အင္း’ ကနဲ တစ္ခ်က္ညီး၍ လီးကိုအတင္းထိုးစိုက္ဖိကပ္ကာ....သူ၏ ခါးႀကီး တြန္႔ကနဲ တြန္႔ကနဲ တက္သြားရပါေတာ့သည္။

   မင္းဒင္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕တံခါးက ေစ့႐ုံသာေစ့ထားသည္။ အိမ္ေပၚတက္လိုက္ေတာ့ ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေတြ႔ ခင္ႏွင္းဦး အိမ္မွာက်န္ခဲ့သည္ပဲ...။ အခုဘယ္သြားေနလဲ အိမ္ေပၚေရာက္ကာမွ မင္းဒင္ ဖိနပ္ခၽြတ္ကို တစ္ခါျပန္၍ ၾကည့္သည္။ ခင္ႏွင္းဦး၏ ဖိနပ္ကရွိေနသည္။ ဒါဆို ဒီေကာင္မေလး အိပ္ေနတာပဲျဖစ္မည္။
   “ ဟင္း....ဘယ္လိုဟာမေလးလဲမသိဘူး....အိပ္ေပ်ာ္ေနတာပဲျဖစ္မယ္....ခါတိုင္း ဒါမ်ဳိးမဟုတ္ပါဘူး....” ဆိုေသာ အေတြးေပါင္းစုံက မင္းဒင္၏ ေခါင္းထဲတြင္ ျဖတ္သန္း၍သြားသည္။ မင္းဒင္က ခင္ႏွင္းဦး၏ အေဒၚေက်ာင္းဆရာမႀကီး ေဒၚမိုးမိုး၏ ေယာက်္ားျဖစ္သည္။ အခုဆိုလွ်င္ ေဒၚမိုးမိုးက အသက္(၆၀)ျပည့္ၿပီး အၿငိမ္းစားယူထားၿပီးျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ့္ မင္းဒင္က အသက္(၄၀)သာရွိေသးသည္။ ဆရာမႏွင့္ တပည့္ယူခဲ့ၾကတာျဖစ္ၿပီး....ခုခ်ိန္ထိ သားသမီးတစ္ေယာက္မွ်မရခဲ့ေပ။ ၿပီးေတာ့ တစ္ခန္းစီ တစ္အိပ္ယာစီခြဲၿပီး အိပ္ခဲ့ၾကတာလည္း သုံးေလးႏွစ္ခန္႔ ရွိၿပီျဖစ္သည္။ အေပၚမွာ ဝတ္ထားေသာ ရွပ္အကၤ် ီကို ခၽြတ္၍ မင္းဒင္ သူ၏အိပ္ခန္းထဲဝင္လာခဲ့သည္။ ရွပ္အကၤ် ီကို ခ်ိတ္တြင္ ခ်ိတ္၍ အိပ္ယာေပၚသုိ႔ လွဲမည္အလုပ္ သူ၏ အိပ္ယာခင္းတြင္ တစ္ထြာပတ္လည္ခန္႔ စိုေနေသာ အကြက္ႀကီးတစ္ကြက္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ မင္းဒင္ အေပၚဘက္ ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။ အေပၚတြင္ သပ္ရပ္စြာတင္ထားေသာ ျခင္ေထာင္တြင္ ဘာမွမေတြ႔ရဘဲ ဒါဆိုအေပၚမွက်လာေသာ ေရမျဖစ္ႏိုင္....။ အဆိုပါစိုေနေသာ အစြန္းကြက္ႀကီးကို မင္းဒင္ လက္ဖဝါးျဖင့္ ဖြဖြေလးပြတ္ၾကည့္သည္။ စိုထိုင္းထိုင္း စီးထန္း ထန္းႏွင့္ မင္းဒင္ သူ႔လက္ဖဝါးကို ႏွာေခါင္းျဖင့္ ကပ္၍နမ္းၾကည့္သည္။ ‘ဟင္...’ မင္းဒင္ ေခါင္းနပမ္းႀကီးသြားသည္။ ဘာလဲဆို တာ အတတ္သိလိုက္ၿပီး ခင္ႏွင္းဦး....ခင္ႏွင္းဦး ေတာ္လွ....ေတာ္လွျဖင့္ ေယာင္းမျမင္းစီးထြက္ၿပီ...ၿဗံဳးကနဲ ခက္ထန္ၾကမ္း ၾကဳတ္သြားေသာ မင္းဒင္၏ မ်က္ႏွာႀကီးက တေျဖးေျဖးေျပေလ်ာ့ကာ ၿပံဳးေယာင္သန္းလာသည္။ ဒီအခ်ိန္မွာပင္ ခင္ႏွင္းဦး၏ အခန္းဘက္ဆီမွ တံခါးဖြင့္သံႏွင့္ ေျခသံတုိ႔ၾကားလိုက္ရသည္။
   “ ခင္ႏွင္းဦး....ခင္ႏွင္းဦး....”
   “ ရွင္....”
   မင္းဒင္ ေအာ္ေခၚလိုက္ေတာ့ ခင္ႏွင္းဦး သူ၏အိပ္ခန္းဝသုိ႔ေရာက္လာသည္။ မင္းဒင္လွမ္းၾကည့္၍ အကဲခတ္လိုက္ သည္။ ခင္ႏွင္းဦး၏ မ်က္ႏွာက မလုံမလဲႏွင့္ ပန္းဆီေရာင္သန္းေနသည္။ ၿပီးေတာ့...အေတာ္ႏြမ္းနယ္ေနသည့္ ပုံမ်ဳိးေတြ႔လိုက္ ရသည္။
   “ ဘာလဲ...အန္ကယ္....သမီး....အိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔ တံခါးေသာ့မပိတ္မိတာ....”
   မင္းဒင္ သူမမ်က္ႏွာကို ၾကည့္၍ၿပံဳးလိုက္သည္။
   “ ဒီနားလာဦး....”
   ခင္ႏွင္းဦး သူ႔နားေရာက္လာသည္။
   “ ဒါေတြက ဘာေတြလဲ....”
   “ ဟို....ရွင္...ဟို...ဟို....သမီး...မသိဘူး....အိပ္ေနတာ....”
   မင္းဒင္ ျပလိုက္ေသာ အိပ္ယာခင္းေပၚမွ အစိုကြက္ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ခိုက္....ခင္ႏွင္းဦး ဆတ္ကနဲ တုန္သြား သည္။ ၿပီးေတာ့...သူမ၏ စကားေတြက အထစ္ထစ္ အေငါ့ေငါ့ႏွင့္ ထြက္လာသည္။ သူမႏွင့္ စိုးသီဟ လြန္ခဲ့ေသာ နာရီဝက္ ခန္႔ကမွ ဒီအိပ္ယာေပၚမွထခဲ့ၾကသည္ မဟုတ္ပါလား....။
   “ ေအး....ဒီကိစၥ....သမီးမသိဘူးဆိုေပမယ့္....အန္ကယ္....သိတယ္....ကဲ....သမီးသြားေတာ့....အန္ကယ္ မင္း အန္တီကို မေျပာပါဘူး....”
   “ ရွင္....”
   ခင္ႏွင္းဦး မ်က္ရည္ေတြဝိုင္းကာ ေခါင္းငု႔ံၿပီး အေျပးတစ္ပိုင္းႏွင့္ ထြက္သြားသည္။ တဆတ္ဆတ္တုန္ခါသြားေသာ ခင္ႏွင္းဦး၏ ေနာက္ပိုင္းကို ၾကည့္ရင္း မင္းဒင္ ၿပံဳးလုိက္ျပန္သည္။ ဒီေန႔ေတာ့ ရွိေစေတာ့....ေကာင္မေလး ပင္ပန္းေနၿပီ.... သူလည္းခုမွ မာဆတ္ကျပန္လာတာ မဟုတ္ပါလား....။
   “ ဟာ....အန္ကယ္....”
   အၿမဲတေစ နီေစြးေနေသာ ႏႈတ္ခမ္းထူထူလုံးလုံးေလးကို မင္းဒင္၏ ႏႈတ္ခမ္းအစုံက ငုံစုပ္တာကို ခံလိုက္ရသည္။
   “ ဟြန္း...အြန္း...ဟင္း....ဟင္း....”
   သက္ျပင္း႐ႈိုက္သံမ်ား ၿပိဳင္တူေပၚလာသည္။ ခင္ႏွင္းဦး၏ မ်က္ေတာင္ေကာ့ႀကီးမ်ား ေမွးစင္း၍ က်လာသည္။
   “ အန္ကယ္....ရွင္...ရွင္....”
   ခင္ႏွင္းဦး ေဆာင့္႐ုန္းလိုက္ေသာေၾကာင့္ ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္လႊာျပြတ္ကနဲ ကြာသြားသည္။ သုိ႔ေသာ္ မင္းဒင္က ကၽြမ္း သည္။ ႏႈတ္ခမ္းအစုံကို အလွ်င္အျမန္ဆြဲယူကပ္သည္။ အပူလိႈင္းစီးေၾကာင္းက ခင္ႏွင္းဦး၏ ခႏၶာကိုယ္တြင္းသုိ႔ စီးဝင္ပ်ံ႕ႏွ႔ံသြား သည္။
   “ ျပြတ္....အို....”
   အသိေလးတစ္ခ်က္ဝင္သည္ႏွင့္ ခင္ႏွင္းဦး ႏႈတ္ခမ္းကို ဆြဲခြာ၍ ေျပးထြက္ရန္ ကိုယ္ကိုလွည့္လိုက္သည္။ ဒီမွာတင္ မင္းဒင္၏ မာေက်ာလွေသာ ပစၥည္းႀကီးက သူမ၏ေဖာင္းေဖာင္းကားကား ဖင္သားလုံးလုံးေတြဆီသုိ႔ ထိုးေဖာက္ထိကပ္ရင္း မင္းဒင္က သူမကိုေနာက္ေက်ာမွ ဖက္လိုက္သည္။
   “ ျပြတ္...ျပတ္...ျပတ္...”
   မင္းဒင္က ခင္ႏွင္းဦး၏ လည္ဂုတ္ေဖြးေဖြးေလးကို နမ္းသည္။ ၿပီးေတာ့...ပါးစပ္ႏွင့္ စုပ္သည္။ ခင္ႏွင္းဦး တစ္ကိုယ္ လုံး ၾကက္သီးထသြား႐ုံမွ်မက သူမ၏ တင္သားကို ဖိကပ္ထိုးေထာက္ထားေသာ ပစၥည္းႀကီးမွာ တင္းကနဲ တင္းကနဲ ႐ုန္းကန္ ထၾကြေနသည္ကို သိေနရသည္။ ခင္ႏွင္းဦးက အသားမ်ား တဆတ္ဆတ္တုန္ေနသည္။ သူမကို ဖက္ထားေသာ မင္းဒင္၏ လက္အစုံက သူမ၏ ႏို႔ေလးႏွစ္လုံးကို ခပ္က်စ္က်စ္ ဆုပ္နယ္ဆြဲကိုင္ၿပီး ေခ်မြနယ္ဖတ္ေနျပန္ရာ ခင္ႏွင္းဦး တစ္ကိုယ္လုံး ၿဖိဳး ၿဖိဳးဖ်င္းဖ်င္းႏွင့္ စိတ္မ်ားေယာက္ယက္ခတ္ကာ ေသြးမ်ားဆူပြက္လာသည္။ ရပ္ေနေသာ သူမ၏ ေျခေထာက္ေတြ ယိုင္နဲ႔လာ သည္။
   “ အင္း....အန္ကယ္....သမီးကို...သနားပါ....”
   လိႈက္ေမာတုံခါစြာ ေတာင္းပန္သံေလးက ရာဂဘီလူး မင္းဒင္ကို မေျဖာင္းဖ်ႏိုင္ေခ်။ မင္းဒင္၏ သန္မာေသာ လက္ႏွစ္ဖက္ၾကားမွ ႐ုန္းမထြက္ႏိုင္မွန္းသိလွ်က္ႏွင့္ ခင္ႏွင္းဦး သူမကိုယ္လုံးေလးကို အတင္းလႈပ္၍႐ုန္းသည္။ ဒီမွာတင္ သူမ၏ ေပါင္ႏွစ္လုံးၾကားက ဟသြားပုံရၿပီး....ေနာက္မွ ဖိကပ္ထိုးေထာက္ထားေသာ မင္းဒင္၏လီးႀကီးက သူမ၏ ေပါင္ၾကား သုိ႔ တိုးဝင္လာသည္။ မင္းဒင္ ဒူးကိုညြတ္၍ ေဆာင့္သြင္းလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ၾကားက ပုဆိုးႏွင့္ ထဘီခံေနေသာ္လည္း သူ႔လီး ႀကီးက ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းသားေတြကို ပြတ္တိုက္၍ေနသည္။ ခင္ႏွင္းဦး အရည္ေပ်ာ္ခ်င္လာသည္။ သူမ တစ္ကိုယ္လုံး ႏုံးခ်ိ ၍လာသည္။ မင္းဒင္က ခင္ႏွင္းဦး၏ ကိုယ္လုံးေလးကို ဆတ္ကနဲ ဆြဲလွန္၍ ရင္ျခင္းအပ္လိုက္သည္။ ဒီအခါတြင္ေတာ့ မင္းဒင္ ၏ ပစၥည္းႀကီးက ခင္ႏွင္းဦး၏ ေစာက္ပတ္အုံေလးေပၚသုိ႔ ထဘီေပၚမွ ခပ္တင္းတင္း ဖိေထာက္ထားလိုက္သည္။
   “ အင့္....အင္း....”
   ႏႈတ္ခမ္းအစုံကို ဖိကပ္စုပ္နမ္းလိုက္ျပန္ၿပီး....ခင္ႏွင္းဦး၏ လွ်ာဖ်ားေလးကို ကလိ၍ဆြသည္။
   “ ခ်စ္လိုက္တာ....ႏွင္းေလးရယ္...”
   ခင္ႏွင္းဦး၏ ႏွိပ္ေစ့ေလးေတြတပ္ထားေသာ ရင္ေစ့အကၤ် ီေလးက ပြင့္ထြက္သြားသည္။ အနက္ေရာင္ ဘရာစီယာ ေလးထဲမွ ဝင္းဝါေသာ ႏို႔ေလးႏွစ္လုံးကို ညင္သာစြာ ေကာ္ထုတ္သည္။ ဝင္းကနဲ အိစက္ျပည့္တင္းစြာ ကန္ထြက္လာေသာ ႏို႔ ေလးႏွစ္လုံးက မင္းဒင္၏ ရာဂမီးကို ဟုန္းကနဲထသြားေစသည္။
   “ အန္...အန္ကယ္....မလုပ္....အ....”
   အသံေလးက ညင္သာလြန္းၿပီး ေမာသံေလးျဖင့္ တုန္ခါ၍ေနသည္။
   “ ႏွင္းေလးကို...ကိုယ္ လိုးခ်င္ေနတာ ၾကာလွၿပီ....”
   ၾကားရတာႏွင့္ပင္ ရင္ထဲတုန္ခါသြားၿပီး ရွက္ရြံ႕စြာျဖင့္ မ်က္ေတာင္ႀကီးေတြ စင္းက်ကုန္သည္။ မင္းဒင္ ႏို႔သီးေခါင္း ရဲရဲေလးမ်ားကို ညင္သာစြာ စုပ္ယူလိုက္သည္။
   “ ျပြတ္....အ....အ...ဟင့္...အင္း...ဟင္း....ဟင္း....”
   ခင္ႏွင္းဦး ဆတ္ဆတ္ခါ သြားသည္။ သူမ၏ လက္ေခ်ာင္းေလးမ်ားက မင္းဒင္၏ ဆံပင္မ်ားၾကားသုိ႔ တိုးဝင္ကာ မင္းဒင္၏ ေခါင္းကိုလက္ႏွစ္ဖက္ျဖင့္ မခ်င့္မရဲကိုင္ၿပီး ႏုိ႔စုိ႔ခံေနမိသည္။
   “ ျပြတ္....ျပြတ္....ျဗစ္....ျဗစ္....အ....အာ....ဟင္း....”
   ခင္ႏွင္းဦး မ်က္လုံးမဖြင့္ဘဲ သက္ျပင္းေတြအႀကိမ္ႀကိမ္ခ်ေနမိသည္။ မင္းဒင္၏ လက္ဖဝါးက သူမ၏ ေစာက္ပတ္အုံ ေလးကို အုပ္၍ သုတ္လိုက္သည္။ ထြက္ေနေသာ အရည္ၾကည္ေလးေတြက ထဘီကိုေဖာက္၍ မင္းဒင္ လက္ကို  စိုသြား သည္။ မီးစိမ္းျပေနၿပီ...ဂီယာေျပာင္း၍ ေမာင္းထြက္ရေတာ့မည္။ မင္းဒင္ သူမကို ေပြ႔ခ်ီ၍ ကုတင္ေပၚသုိ႔ တင္လိုက္သည္။ ခင္ႏွင္းဦး စိတ္ထဲ အန္ကယ့္အေပၚ အလိုမတူမႈေတြ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိ ေစာေစာက သူမကို ထိုးေထာက္ကာ ဖိကပ္ ထားေသာ ‘ဟာႀကီးက’ သူမ၏ ခ်စ္သူ စိုးသီဟ၏ ဟာထက္ အေတာ္ႀကီးထြားေၾကာင္း ေတြးလိုက္မိသည္။ မ်က္လုံးအစုံကို မွိတ္၍ ခင္ႏွင္းဦး အသာေလးၿငိမ္ေနသည္။
   မင္းဒင္၏ လက္တစ္ဖက္က သူမ၏ ဆီးခုံေဖာင္းေဖာင္းေလးကို ဖြဖြရြရြေလး ပြတ္ေပးသည္။ အေမႊးထုက ထဘီ ေအာက္တြင္ လုံးေထြး႐ႈပ္ေထြးေနၾကၿပီ။ ထဘီကို ဆြဲခၽြတ္သည္။
   “ အို....မခၽြတ္....နဲ႔....ၾကည့္ပါလား....အဟင့္....”
   ခင္ႏွင္းဦး၏ စကားလမ္းေၾကာင္းႏွင့္ အသံအေနအထားေလးေတြ ေျပာင္းလာေၾကာင္း မင္းဒင္ သတိထားမိလိုက္ သည္။ ေဖာင္းတင္းခုံးထေနေသာ ေစာက္ပတ္ဝင္းဝင္းေလးကို မင္းဒင္ ၿဖဲၾကည့္သည္။ ေစာက္ပတ္အတြင္းသားေလးမ်ားက နီ ေစြး၍ ထြက္ေနေသာ အရည္ၾကည္ေလးမ်ားျဖင့္ ရႊမ္းလက္၍ေနသည္။ ေထာင္တက္ေနေသာ ေစာက္ေစ့ေလးကို လက္မထိပ္ ေလးျဖင့္ ပြတ္လွည့္လိုက္သည္။
   “ အား....ရွီး....ေသပါၿပီ...အ...အ....”
   ခင္ႏွင္းဦး ေဆြ႔ေဆြ႔ခုန္သြားသည္။ မင္းဒင္ ပုဆိုးကိုခၽြတ္၍ ဒူးေထာက္ဝင္လိုက္သည္။ သံေခ်ာင္းအလား မာေက်ာ ေနသည့္ သူ႔လီးႀကီးျဖင့္ ေစာက္ေစ့ေလးကို ထိုးေထာက္လိုက္သည္။
   “ အ...ဟာ...အ...အ...ဟင္း....”
   ဖင္ႀကီးေကာ့တက္သြားၿပီး ခ်က္ခ်င္းျပန္က်သြားသည္။ အကိုင္အတြယ္ အႏူးအႏွပ္ကအစ စိုးသီဟႏွင့္ ဘာမွမဆိုင္ ....သာလြန္ေကာင္းမြန္လွေသာ အန္ကယ္၏ အကိုင္အတြယ္ ထံမွာသာ ခင္ႏွင္းဦး၏ စိတ္က ေရာက္ေနသည္။ စိုးသီဟ တင္ သာမဟုတ္....အန္ကယ္ကလြဲရင္ ခင္ႏွင္းဦး ဘာဆိုဘာမွ မသိေတာ့ေပ။
   “ ကိုယ္....လိုးေတာ့မယ္ေနာ္....ႏွင္းေလး...”
   “ ဟြန္း...ၾကည့္...သူသိပ္ႏိုင္တာပဲ...”
   မ်က္ေတာင္ေကာ့ႀကီးေတြက တဖ်ပ္ဖ်ပ္ႏွင့္ ရႊမ္းပေသာမ်က္လုံးေလးမ်ားျဖင့္ မ်က္ေစာင္းေလးထိုးလိုက္သည့္အ ခိုက္....မင္းဒင္က သူ႔လီးထိပ္ႀကီးကို ေတ့ကာ တဆက္တည္း ထိုးသြင္းလိုက္သည္။
   “ ျပြတ္....ပလြတ္....ဖြတ္...”
   “ အ...အင္း....”
   သံရွည္ေလးျဖင့္ညီးကာ ခင္ႏွင္းဦး သူ႔ရင္ဘတ္ႀကီးကို ဆီး၍ တြန္းထားမိသည္။
   “ အင္း....ဟင္း....အရမ္းႀကီးဘဲ...သူ႔ဟာႀကီးကလဲ....နဲတာႀကီးမဟုတ္ဘူး....”
   “ ဟဲ...ဟဲ...”
   “ ျပြတ္...စြပ္...ျပြတ္....ျပြတ္....”
   လီးႀကီးကို တဝက္ေလာက္ထုတ္ၿပီး ညင္သာစြာ ေဆာင့္၍လိုးေပးသည္။ ေလးငါးႀကိမ္ေလာက္ ေညွာင့္ၿပီးလိုးၿပီး ေတာ့မွ လီးကိုၿဗံဳးကနဲ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။
   “ ျဗစ္...”
   “ အိုး....အား....ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ...”
   မွိတ္ထားေသာ မ်က္လုံးကို ျဖတ္ကနဲဖြင့္ၿပီး ခင္ႏွင္းဦး ကမန္းကတန္းေမးလိုက္ရွာသည္။ သူမ ေမးလိုက္ခိုက္မွာပင္ မင္းဒင္က ၿဗံဳးကနဲ ငုံ႔၍ သူမေစာက္ပတ္ကို ၿဖဲကာ ႏႈတ္ခမ္းအစုံျဖင့္ ေတ့၍ စုပ္လိုက္သည္။ ေစာက္ေစ့ရဲရဲေလး တင္းကနဲ ေထာင္တက္သြားသည္။
   “ ျဗစ္...ျပတ္...ျပြတ္...ျဗစ္...ျဗစ္...”
   “ ရွီး...အုိး...ကၽြတ္....ကၽြတ္...ကၽြတ္....”
   မင္းဒင္၏ ဆံပင္ကိုစုံကိုင္ၿပီး မင္းဒင္၏ မ်က္ႏွာႏွင့္ သူမ၏ ေစာက္ပတ္ႀကီးကို ေကာ့ကပ္ကာ ေခါင္းကို ဘယ္ညာ လူးရင္း...ညီးတြားလိုက္မိသည္။
   “ ျပြတ္...ျပတ္...ျပတ္....ျပြတ္....”
   “ အား....ရွီး...အား....အား....အ....”
   ေစာက္ဖုတ္ႀကီးကို ပယ္ပယ္နယ္နယ္စုပ္ယက္ေနမႈေၾကာင့္ ဒူးႏွစ္ဖက္က ဆတ္ကနဲ ေထာင္သြားကာ ေျခဖဝါးအစုံ က အိပ္ယာကို ကန္ေထာက္၍ ဖင္ႀကီးၾကြကာ ေကာ့တက္လာသည္။
   “ ျပြတ္....ျပြတ္...ပလပ္...ပလပ္....”
   လွ်ာအျပားလိုက္ႀကီးျဖင့္ ေစာက္ဖုတ္ေအာက္ေျခမွ ေစာက္ေစ့ကို ေက်ာ္ကာ ယက္တင္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ခင္ႏွင္းဦး ေဆြ႔ေဆြ႔ခုန္သြားရွာသည္။ မင္းဒင္ ေခါင္းေထာင္၍ ထလာသည္။ ၿပီးေတာ့...သူ႔ကိုယ္ေပၚမွ အကၤ် ီကို ခၽြတ္လိုက္ သည္။ မင္းဒင္ ဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္သြားသည္။ ခင္ႏွင္းဦး အေမာေျဖရင္း မင္းဒင္ လုပ္သမွ်ကို မ်က္လုံးေလးေမွး၍ ၾကည့္ေန သည္။ မင္းဒင္က အသက္(၄၀)ဆိုေပမယ့္ ခႏၶာကိုယ္က က်စ္လစ္သန္မာလွသည္။ ၾကြက္သားစိုင္တုိ႔က သူ႔ေနရာႏွင့္သူ က်စ္ လစ္မာေက်ာေနသည္။ ၾကည့္ရင္း ၾကည့္ရင္း ေမွးစင္းေနေသာ ခင္ႏွင္းဦး၏ မ်က္လုံးအစုံက ေတာက္ပ၍ အေရာင္ထြက္လာ သည္။
   “ အန္ကယ္....ဘာလုပ္အုံးမလို႔လဲ ဟင္....”
   သိရဲ႕သားႏွင့္ စကားမရွိစကားရွာ၍ သနားစဖြယ္ မ်က္ႏွာေလးႏွင့္ေမးသည္။
   “ ႏွင္းေလးကို....ကိုယ္ -ိုးေတာ့မလို႔...”
   “ ကၽြတ္...ဒီစကားႀကီးပဲေျပာေန....”
   သူမ၏ မ်က္ေစာင္းေလးေတြက အလွပဆုံးျဖစ္ေနသည္။ မ်က္ေစာင္းေလးအဆုံး သူမ၏ အၾကည့္က ေကာ့ေထာင္ ေနေသာ မင္းဒင္၏ လီးတန္ႀကီးဆီသုိ႔ေရာက္သြားၿပီး ရင္ထဲဖိုသြားသည္။ ျငဳပ္က်ည္ေပြ႔ႀကီးလားမွတ္ရသည္။
   “ ႏွင္းေလး....အဝတ္ေတြခၽြတ္လိုက္ပါလား....”
   “ ဟင့္အင္းကြယ္....”
   “ တုိ႔-ိုးၾကမယ္ေလ...”
   “ ဒီအတိုင္းလဲရသားနဲ႔ကြာ...”
   ခင္ႏွင္းဦး မူတူတူျငဴစူစူေလးေျပာသည္။ ဒါေပမယ့္ မင္းဒင္ကမရပါ။ ပထမဆုံး ရင္ဘတ္က်ယ္သီးေတြျပဳတ္ေန ေသာ သူမ၏ အကၤ် ီကို ကိုယ္မွခြာလုိက္ၿပီး က်န္ေသာဘရာစီယာကိုပါ ဆြဲခၽြတ္လိုက္သည္။ ခင္ႏွင္းဦး ဝတ္လစ္စလစ္ျဖစ္ သြားၿပီ။
   “ ဟင့္ကြယ္....ဘာမွန္းလဲမသိဘူး....”
   ေျပာလိုက္ေပမယ့္ ခင္ႏွင္းဦး၏ မ်က္လုံးအစုံက ၿပံဳးေယာင္သမ္းေနသည္။
   “ ႏွင္းေလး....ကိုယ့္ဟာႀကီး ကိုင္ၾကည့္စမ္း....”
   “ ဟာကြာ...”
   ေျပာလဲေျပာ မင္းဒင္က ခင္ႏွင္းဦး၏ ညာဘက္လက္ေလးကိုဆြဲ၍ သူ၏လီးႀကီးေပၚ အသာေလးတင္ေပးလိုက္ သည္။ ေစာေစာက -ိုးထားသျဖင့္ မာေက်ာလွေသာ လီးတန္ႀကီးအေပၚ အခၽြဲအရည္တုိ႔က ကပ္ညိကာစီးထန္းထန္းျဖစ္ေန သည္။ တုန္ရီေနေသာ ခင္ႏွင္းဦး၏ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက ပထမဖြဖြေလး လီးႀကီးကို ဆုပ္လိုက္ၿပီးေနာက္...အတင္းညွစ္၍ အားရပါးရကိုင္လိုက္သည္။ လီးႀကီးထိပ္မွ အရည္ၾကည္ေလး တစ္ေပါက္စုိ႔ထြက္လာသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရရင္း မေနႏိုင္မထိုင္ ႏိုင္ျဖင့္ ခင္ႏွင္းဦး စအိုေလးကို ႐ႈံ႕လိုက္မိသည္။
   “ ေမွာက္လုိက္ပါလား....ႏွင္းေလး....”
   “ ဟာကြာ...စိတ္..ညစ္..တယ္...”
   ေျပာမယ့္သာေျပာသည္ လက္ထဲမွလီးကို မလႊတ္ခ်င္ လႊတ္ခ်င္လႊတ္၍ ေမွာက္အိပ္လိုက္သည္။ မင္းဒင္က ေသး က်င္ေသာ သူမ၏ ခါးကိုဒူးေထာက္မိသည္အထိ ဆြဲေထာင္ပစ္လိုက္ရာ ႀကီးမားအိစက္ျဖဴဝင္းေသာ ဖင္ဆုံႀကီးမ်ားက သူမ၏ ေနာက္တြင္ ဒူးေထာင္ထားေသာ မင္းဒင္၏ လီးႀကီးတဲ့တဲ့၌ ခ်ိန္သားကိုက္ျဖစ္သြားသည္။ ခင္ႏွင္းဦးမွာ ဖင္ႀကီးကို ဖင္ဘူး ေထာင္းေထာင္ေပးထားသလိုျဖစ္ေနၿပီး ေထာက္ထားေသာ ဒူးႏွစ္ဖက္က အတန္ငယ္ကားထားေသာေၾကာင့္ ထူအမ္းအမ္းမို႔ ေနေသာ ေစာက္ပတ္ႏွစ္ျခမ္းမွာ အတန္ငယ္ဟလ်က္ ေစာက္ပတ္ဝမွ အရည္ျဖဴျဖဴေလးကို ေတြ႔ျမင္ေနရသည္။ မင္းဒင္က လီးကို ေနာက္သုိ႔စူထြက္ေနေသာ ေစာက္ပတ္ႏႈတ္ခမ္းႏွစ္ခုၾကားသုိ႔ေတ့၍ သူမ၏ ဖင္သားႀကီးတစ္ဖက္တစ္ခ်က္စီကို အားရ ပါးရ ဆြဲကိုင္ညွစ္၍ လီးတန္ႀကီးကို -ိုးသြင္းလိုက္သည္။
   “ ျပြတ္...ပလြတ္....အား....အီး....”
   ခင္ႏွင္းဦး၏ ေခါင္းေလးေမာ့တက္သြားသည္။ မင္းဒင္ကလည္း အားရပါးရကို ေဆာင့္၍-ိုးသည္။
   “ ျပြတ္...ျပတ္...ပလြတ္....ျပြတ္...ျဗစ္...ျပြတ္...ျဗစ္....”
   “ အင့္....အင့္....အင့္....အဟင္း....”
   သဘာဝ၏ ေစ့ေဆာ္မႈေၾကာင့္ ခင္ႏွင္းဦး၏ ဖင္ေဖြးေဖြးႀကီးမွာ ေနာက္သုိ႔ျပန္၍ျပန္၍ ေကာ့ေဆာင့္လာသည္။ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကိုကိုက္၍ မာန္တင္းကာ ခင္ႏွင္းဦး အားရပါးရႀကီးကို အ-ိုးခံေနသည္။
   “ ျပြတ္....ဖြတ္....ပလြတ္....ပလြတ္...ျပြတ္...ျဗစ္....ဖြတ္....အင့္....အင့္...အ...အ...အင့္...အင့္....”
   ဆင့္ကဲ ဆင့္ကဲခါရမ္းသြားေသာ ခင္ႏွင္းဦး၏ ဖင္ႀကီးကို ထိန္း၍ကိုင္ကာ ေဆာင့္-ိုးသည္။ အိပ္ယာေပၚတြင္ တေစာင္းေလးျဖစ္ေနေသာ သူမ၏ မ်က္ႏွာေလးက ႐ႈံ႕ခ်ီမဲ့ခ်ီ အံႀကိတ္ခ်ီျဖင့္ ေဝဒနာေပါင္းစုံကို ခံစားေနရသည္။
   “ ျဗစ္....ပလြတ္....ျဗစ္....ျဗစ္....”
   “ အ...အီး....အမေလး....ကိုယ္ရဲ႕....အ...ဟ....”
   ဒီတစ္ခါတြင္ေတာ့ ခင္ႏွင္းဦး၏ ဖင္ဆုံေဖြးေဖြးႀကီးသာမက ကိုယ္လုံးျဖဴျဖဴေလးတစ္ခုလုံး ခါယမ္းသြားၿပီး အိပ္ယာ ေပၚ ေမွးခ်ထားေသာ သူမ၏ ေခါင္းေလးက ဆင့္ကဲ ဆင့္ကဲ ေထာင္ေထာင္သြားသည္။ ခင္ႏွင္းဦး အရသာထူးကို ဆြတ္ခူး လိုက္ၿပီကို သိလိုက္ေသာ မင္းဒင္က ေလးငါးခ်က္ေလာက္ အျပင္းထန္ဆုံး ေဆာင့္လိုက္ရင္း သုတ္ရည္မ်ားကို ပန္းထည့္ လုိက္ေလေတာ့သည္။
ၿပီးပါၿပီ။

Myanmar new